سافت استارتر اشنایدر الکتریک

سافت استارترهایی که کنتاکتور بای پس داخلی نداشته باشند را می توان برای کاربردهای با قطع و وصل زیاد استفاده کرد. بای پس نمودن، يعني سافت استارتر از مدار خارج شود و جریان الکتریکی موتور از مسير کنتاکتور تأمين گردد. سافت استارترهای ATS22 اشنایدر مجهز به کنتاکتور بای پس داخلی هستند؛ ولی سافت استارترهای ATS48 اشنایدر مانند: ATS48D38Q، کنتاکتور بای پس داخلی ندارند. به طور مثال استفاده از سافت استارتر ATS48 اشنایدر برای 150 بار خاموش و روشن شدن در 24 ساعت، به معنای قطع و وصل شدن 10 دقیقه یکبار پلاتین ها است که عدد بالایی بوده و می تواند باعث خرابی پلاتین ها و خال زدن آن ها شود. به جای سافت استارتر می توان از درایو برای کنترل دور موتور و کاربردهای با قطع و وصل زیاد استفاده نمود.

سافت استارترهای ATS01 اشنایدر به حفاظت اضافه بار خارجی و یک کنتاکتور در سمت خط نیاز دارند. آن ها به دو گروه ATS01N1 و ATS01N2 تقسیم می شوند. در گروه N1 فقط یک فاز، در گروه N2 دو فاز و برای ATS22 و ATS48 هر سه فاز از ولتاژ اعمالی به موتور، برش می خورد. این تفاوت منجر به کارایی مختلف سافت استارترها می شود. سافت استاترهای مدل ATS01N1 فقط توانایی کاهش گشتاور ناگهانی و حفاظت از المان های مکانیکی در برابر استرس های وارد شده را دارند. سری ATS01N2 با کنترل دو فاز از سه فاز، گشتاور ناگهانی و جریان هجومی را کنترل می کنند. سافت استارترهای سری ATS22 و ATS48 کنترل کامل سه فاز و حفاظت اضافه بار داخلی دارند و می توانند کنترل دقیق تری بر محدودسازی جریان ارائه دهند. مقدار پیش فرض حفاظت حرارتی موتور طبق IEC کلاس 10 است که می توان آن را از منوی sEt و پارامتر tHP تنظیم کرد.

موتور در زمان راه‌اندازی مستقیم، جریان هجومی بالایی می‌کشد (6 تا 10 برابر جریان بار کامل) که اگر این جریان به دفعات تکرار شود، عمر موتور را کم می‌کند. برای کنترل این جریان هجومی از اینورتر و سافت استارتر استفاده می‌شود. بسته به نوع کاربرد، نوع کنترل مورد نظر، هزینه و فضای مورد استفاده یکی از آن‌ها انتخاب می‌شوند.