اصول عیب یابی کابل

شناسایی عیوب کابل، مکان یابی عیب کابل، دستگاه عیب یاب

عیوب کابل

در ﻳﻚ ﻛﺎﺑﻞ ﻗﺪرت، ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻳﺎ ﻋﻴﺐ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ اﺗﺼﺎل ﻛﻮﺗﺎه ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻳﻦ اﺗﺼﺎل ﻛﻮﺗﺎه ﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻴﻦ دو ﻫﺎدی ﻳﺎ ﺑﻴﻦ ﻳﻚ ﻫﺎدی ﻛﺎﺑﻞ ﺑﺎ زﻣﻴﻦ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد. اﺗﺼﺎل ﺑﺎ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻫﻢ از ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻼف ﻓﻠﺰی ﻛﺎﺑﻞ روی دﻫﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل دارای ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻮده ﻛﻪ اﻧﺪازه آن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﭼﻨﺪ اﻫﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﮕﺎ اﻫﻢ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

اﺗﺼﺎل ﻏﻼف ﻛﺎﺑﻞ ﺑﺎ زﻣﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻜﻲ از ﻋﻴﻮب ﻛﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب آﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ ﻻﻳﻪ ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﻛﺎﺑﻞ و ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﺮ ﻣﻔﻴﺪ آن ﻣﻲﺷﻮد. اﻳﻦ اﺗﺼﺎل ﻛﻮﺗﺎه ﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت ﭘﺎﻳﺪار ﻳﺎ ﻟﺤﻈﻪ ای روی دﻫﻨﺪ. در اﻧﻮاع ﭘﺎﻳﺪار، ﺧﻄﺎ داﺋﻤاً ﺑﺮ روی ﻛﺎﺑﻞ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ و اﻧﺪازه ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻄﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ .در اﻧﻮاع گذرا یا Intermittent وجود خطا روی کابل وضعیت پایداری نداشته، مشخصات آن دائماً تغییر می کند.

   برای یک کابل امکان سه نوع عیب وجود دارد که عبارتند از:

 ۱- اتصال کوتاه بین دو یا چند هادی کابل

 ۲ – اتصال یک یا چند هادی کابل به غلاف فلزی کابل (اتصال زمین)

 ٣. قطع شدگی یک یا چند هادی کابل

   بنابراین باید ابتدا با یک سری اندازه گیری های مقدماتی، نوع عیب کابل را مشخص نمود.

این نوع خطا می تواند در بازه های زمانی منظم و یا غیر منظم روی دهد. در میان خطاهای اتصال کوتاه که در کابل ها به وجود می آید، تقریباً ۱۵ درصد مربوط به غلاف کابل، ۱۳ درصد مربوط به اتصال کوتاه ها با مقاومت کمتر از ۱۰ اهم، ۱۱ درصد با مقاومت ۱۰۰ اهم، ۱۰ درصد مقاومت ۱ کیلو اهم، ۱۳ درصد مقاومت ۱۰ کیلو اهم، ۱۳ درصد مقاومت ۱۰۰ کیلو اهم و ۱۵ درصد نیز مربوط به اتصال کوتاه ها با مقاومتی در حدود مگا اهم هستند. در این میان اتصال کوتاه های لحظه ای نیز حدود ۱۰ درصد از کل اتصال کوتاه های روی کابل ها را به خود اختصاص می دهند.

از اﻧﻮاع دﻳﮕﺮ ﻋﻴﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻳﺪ ﻣﺪار ﺑﺎزﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﻳﻚ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ رﺷﺘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﻳﻨﺪ. اﻳﻦ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﺸﺶ ﻫﺎی ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ و ﻳﺎ ﺗﻨﺶ ﻫﺎی ﺣﺮارﺗﻲ در ﻛﺎﺑﻞ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﻳﻨﺪ.

عیب-یابی-کابل

اصول عیب یابی کابل

برای تشخیص قطع شدگی یا عیب یابی کابل ، باید ابتدا و انتهای کابل را از مدار باز نموده و سپس در یک سرکابل، تمام هادی ها را به یکدیگر اتصال کوتاه نموده و پس از آن با اندازه گیری مقاومت بین دو به دوی هادی ها در طرف دیگر کابل توسط یک اهم متر و با پل های اندازه گیری مقاومت و مقایسه آن با مقاومت واقعی هادی ها، می توان قطع شدگی را تشخیص داد. بطوری که اگر در مقایسه بین مقدار بدست آمده و مقدار مشابه آن برای هادی های دیگر و یا مقدار واقعی مقاومت هادی ها، اختلاف زیاد و در حدود کیلواهم و یا مگااهم باشد، در این صورت قطع شدگی وجود خواهد داشت.

   لازم به ذکر است که در هر بار اندازه گیری، مقاومت بین دو رشته هادی بدست می آید (رفت و برگشت) و در حالتی که اهم متر و یا پل اندازه گیری، مقاومت خیلی زیادی را نشان دهد باید مجدداً هر یک از دو رشته را جداگانه با یک رشته سالم دیگر آزمایش نموده و بدین ترتیب هادی قطع شده را مشخص نمود. پس از تعیین نوع عیب کابل، باید روش مناسبی را انتخاب نموده و فاصله محل عیب را تعیین نمود. 

در جدول زیر انواع عیوب کابل و روش عیب یابی مناسب در  هر حالت توضیح داده شده است:

نوع عیب کابل

روش مناسب

۱- هادی قطع شدگی نداشته و بین دو رشته اتصال کوتاه شده است.

الف- اتصال کوتاه کامل (در محل اتصال مقاومت صفر است).

ب- اتصال کوتاه ناقص (محل اتصالی دارای مقاومت می باشد).

اندازه گیری مقاومت توسط پل

 

هادی قطع شدگی نداشته و و به زمین اتصال دارد (مقاومت محل اتصال صفر تا حدود ۵۰ کیلواهم)

الف- دو سیم سالم در کابل موجود باشد.

روش مقایسه افت ولتاژ- روش اندازه گیری دو نقطه ای، روش اندازه گیری سه نقطه ای (روش گراف Graf)

ب- یک سیم سالم مشابه سیم معیوب در کابل موجود باشد.

اندازه گیری به روش پل (روش مورای Murray)

ج- سیم سالم، مشابه سیم اصلی نباشد.

اندازه گیری به روش پل و تبدیل هادی کمکی به هادی دیگری که دارای سطح مقطع هادی معیوب و مقاومت سیم کمکی باشد (از طریق محاسبه)

د- هیچگونه سیم سالمی در کابل موجود نبوده و مقاومت خطا حداکثر تا ۱۰۰ اهم باشد.

روش جهت جریان (روش وورم باخ Wurmbach)

ه- مقاومت محل اتصال بیشتر از ۵۰ کیلو اهم باشد.

اندازه گیری به طریقه فشار قوی- پایین آوردن مقاومت محل اتصالی با ایجاد جرقه توسط دستگاه کابل سوز و اندازه گیری به طریق پل فشار ضعیف.

۳- سیم در محل عیب قطع شده است.

الف- سیم علاوه بر قطع شدگی دارای اتصال زمین نیز باشد.

روش جهت جریان (روش وورم باخ Wurmbach)

ب- هادی ها دارای اتصال کوتاه یا اتصال زمین نیستند.

روش پل های اندازه گیری جریان متناوب – روش مقایسه ظرفیت خازنی کابل.


بیشتر بخوانید :

انواع ترمینال وایرشو کابلشو

عوامل مؤثر در انتخاب نوع سیم و کابل

 شناسایی سیم و کابل و استاندارد کابل ها


روش های عیب یابی کابل

۱- اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎﻻت

ﻣﺤﻞ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دو ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﻴﻢ ﻳﺎ ﻛﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ، ﻫﻤﻮاره دارای ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺧﻮد ﻛﺎﺑﻞ ﻳﺎ ﺳﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ در ﻣﻮاردی ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ از ﺣﺪ ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻠﻔﺎت،ﮔﺮم ﺷﺪن ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل و ﻧﻴﺰ ﺑﺮوز ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ در ﻣﺤﻞ ﺷﻮد.     

ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎﻻت ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺖ وﻟﺘﺎژ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺷﺪه و در ﻧﺘﻴﺠﻪ وﻟﺘﺎژ اﻋﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪه ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻴﺰان ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪه ﻫﺎ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎﺷﺪ.

ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪه از ﻃﺮﻳﻖ دو ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﻛﺎﺑﻞ ﻣﻮازی ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد، ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎﻻت در ﻳﻚ ﻣﺴﻴﺮ، ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﺟﺮﻳﺎن در آن ﻣﺴﻴﺮ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺟﺮﻳﺎن در ﻣﺴﻴﺮﻫﺎی دﻳﮕﺮ ﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﺰاﻳﺶ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ آﺳﻴﺐ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﺷﻮد.

تغذیه مصرف کننده از طریق دو یا چند کابل موازی
پل وتسون

ﺑﺮوز ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ، رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﮔﻲ و ﻧﻴﺰ ﺳﻴﺎه ﺷﺪﮔﻲ ﻳﻜﻲ از ﺑﺎرزﺗﺮﻳﻦ دلایل ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎﻻت اﺳﺖ و از اﻳﻦ رو ﭼﻚ ﻫﺎی ﻇﺎﻫﺮی از ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﻳﻦ روش ﻫﺎی ﻋﻴﺐ ﻳﺎﺑﻲ در اﻳﻦ ﻣﻮارد ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻓﺖ وﻟﺘﺎژ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪه، ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﺒﻮدن ﺟﺮﻳﺎن ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎی ﻣﻮازی و ﻧﻴﺰ ﮔﺮم ﺷﺪن و ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ دﻣﺎی ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی دﻳﮕﺮ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﺮای اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎﻻت، در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎی ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه را از دو ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺎز ﻛﺮد، ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻫﻢ ﻣﺘﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎل را اﻧﺪازه ﮔﺮﻓﺖ. در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از وﻟﺖ ﻣﺘﺮ و ﺑﺎ اﻧﺪازهﮔﻴﺮی ﻣﻴﺰان اﻓﺖ وﻟﺘﺎژ روی اﺗﺼﺎل، ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎل را ﺗﺸﺨﻴﺺ داد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻴﺰان اﻳﻦ اﻓﺖ وﻟﺘﺎژ ﺑﺮ ﺟﺮﻳﺎن ﻋﺒﻮری از ﻛﺎﺑﻞ، اﻧﺪازه ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎل ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ.

از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ دلایل بالا رفتن مقاومت اتصالات، شل بودن و به اصطلاح Loose  بودن آنها است. به همین دلیل آچارکشی ﻣﻨﻈﻢ و دوره ای اﺗﺼﺎﻻت از راﻳﺞ ﺗﺮﻳﻦ روش ﻫﺎی ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﻴﺐ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺳﻄﻮح ﺗﻤﺎس ﻧﺎﻫﻤﻮار و ﻧﻴﺰ زﻧﮓ زدﮔﻲ و ﺧﻮردﮔﻲ آ نﻫﺎ ﻧﻴﺰ از دﻳﮕﺮ دﻻﺋﻞ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺗﺼﺎﻻت اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻴﺐ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﺳﻤﺒﺎده زدن و ﻳﺎ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺳﻄﻮح ﺗﻤﺎس ﺑﺮﻃﺮف ﻛﺮد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﻌﺒﻪ اﺗﺼﺎل، اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﻠﻨﺪ ﺑﺮای اﺗﺼﺎل ﻛﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ اﺗﺼﺎل و ﻧﻴﺰ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ اﺗﺼﺎﻻت در ﻣﺤﻴﻂ ﻫﺎی ﻣﺮﻃﻮب و ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺰاﻳﻲ در ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

۲- عیب یابی کابل به وسیله دستگاه میگر

تشخیص اتصال کوتاه به وسیله میگر

به منظور تشخیص اتصال کوتاه با استفاده از میگر، باید یک طرف کابل را به میگر وصل شود و سمت دیگر کابل آزاد گذاشته می شود. در صورت عدم بروز اتصال کوتاه، میگر مقاومتی نشان نمی دهد (مقاومت بی نهایت است ). در صورت وجود اتصال کوتا، بسته به میزان فاصله از سر کابل تا محل بروز اتصال کوتاه، دستگاه میگر مقاومتی را نشان می دهد.

با اندازه گیری مقاومت دو سر آزاد شده کابل می توان فاصله محل بروز اتصال کوتاه از سر کابل را به دست آورد.

Lx =(R1 / (R1+R2)) L

L طول کابل، Lx فاصله محل بروز اتصال کوتاه تا سر کابل، R1 و R2 دو مقاومت اندازه گیری شده از دو سر کابل

تشخیص اتصال زمین به وسیله میگر

با اندازه گیری جداگانه هر کابل، در صورتی که اتصال زمین بین کابل و زمین رخ نداده باشد، مقاومت نمایش داده شده توسط میگر بی نهایت خواهد بود و در صورت بروز اتصال زمین، دستگاه میگر مقاومتی را نشان می دهد.

به طور کلی برای تشخیص اتصال زمین و یا اتصال کوتاه، باید ابتدا و انتهای کابل را از مصرف کننده یا مدار باز نمود و آنها را نسبت به یکدیگر و نسبت به زمین طوری عایق کرد که احتمال اتصال مجدد وجود نداشته باشد. سپس یکی از سرهای میگر را به روپوش فلزی کابل یا زمین وصل نموده و سر دیگر آن را به تک تک هادی های کابل وصل می نماییم. در هر حالت، با چرخاندن دسته میگر، باید مقاومت اندازه گیری شده چندین مگا اهم باشد، اما در صورتی که در یکی از این حالت ها، میگر مقدار صفر یا چندین کیلو اهم را نشان دهد بدین معنی است که آن هادی به زمین اتصالی دارد.

   برای تشخیص اتصالی بین هادی های کابل باید توسط میگر مقاومت عایق بین دو به دوی آنها را اندازه گیری نمود در صورتیکه بین دو هادی، مقاومت حدود صفر تا چندین کیلواهم باشد، نشانه آن است که بین آن دو اتصالی وجود دارد، اما اگر میگر چندین مگا اهم را نشان دهد، بدین معنی خواهد بود که آن دو هادی به یکدیگر اتصالی ندارند.

یک نمونه دستگاه میگر

تشخیص قطعی کابل به وسیله میگر

پس از وصل انتهای سیم ها به هم و وصل آن ها به زمین، مقاومت بین هر سر دیگر سیم ها با زمین توسط میگر اندازه گرفته می شود که در صورت قطعی، مقاومت بی نهایت در میگر نشان داده می شود.

عیب-یابی-کابل-با-استفاده-از-میگر

۳- عیب یابی کابل به روش TDR

یکی از روش های عیب یابی کابل قدرت، کنترل و … استفاده از پالس هایی با فرکانس رادیویی است. هنگامی که امپدانس محیطی از یک سیگنال الکتریکی عبور می کند، عوض می شود. بخشی از سیگنال از محل تغییر امپدانس باز تابیده شده و بخشی دیگر از آن عبور می کند. از طرفی دیگر محل های وقوع خطا در یک کابل، معمولاً دارای امپدانسی متفاوت از خود کابل هستند. از این رو با اندازه گیری زمان بین ارسال و بازگشت سیگنال  و نیز با دانستن سرعت انتشار سیگنال در کابل، می توان فاصله بین محل خطا تا محل ارسال سیگنال را پیدا کرد. در روش TDR یا Time Domain Reflectometer از این اصل و با انتشار پالس هایی پشت سر هم با ولتاژ پایین و فرکانس بالا برای این منظور استفاده می شود.

عیب-یابی-کابل-به-روش-TDR

در واقع یک TDR یک پالس ولتاژ پایین را به داخل کابل مورد آزمایش ارسال می کند. در هر تغییر امپدانس درون کابل، انعکاسی دریافت می شود. TDR زمان بین انتشار و بازگشت پالس ولتاژ پایین را در هر انعکاس (بازتاب) اندازه گیری می کند. با اندازه گیری زمان و دانستن سرعت انتشار پالس می توان فاصله تا محل انعکاس را محاسبه کرد. این موضوع کمک می کند تا اطلاعاتی در مورد تغییر امپدانس یا خطای موجود در کابل به کاربر ارائه شود.

عیب یابی کابل با TDR

عیب یابی کابل با TDR

عیب یابی کابل با TDR

روش های عیب یابی کابل
 عیب یابی کابل با TDR

  برای مشاهده نمودار انعکاس پالس نیاز به دو هادی در دو مسیر موازی است که یکی از آن ها به یک فاز کابل و دیگری به غلاف کابل که معمولاً به زمین وصل است، متصل می شود. بازتاب (انعکاس پالس) در اثر تغییر امپدانس بین دو مسیر ایجاد می شود و هر قطعی (وقفه) یا تغییر امپدانس مشخص شده و نشان داده می شود.

تنظیمات-و-اتصال-TDR

پالس ولتاژ در مسیر کابل حرکت می کند و انعکاس آن در صورت هر قطعی  کابل یا انتهای آزاد کابل به صورت مثبت است و در صورت برخورد با محل اتصال کوتاه، انعکاس منفی خواهد داشت. به عبارت دیگر در صورتی که در مکانی از کابل امپدانس افزایش پیدا کند، علامت سیگنال انعکاس یافته با سیگنال اصلی یکسان خواهد بود و در صورتی که امپدانس کابل کاهش یابد، علامت سیگنال بازگشتی مخالف است.

علاوه بر خطاها، محل های دیگری نیز در کابل ها وجود دارند که دارای امپدانسی متفاوت از خود کابل هستند. از این نقاط می توان به مفصل ها، انشعاب ها، محل های اتصال کابل به تجهیزات و … اشاره کرد. وجود این نقاط در یک کابل، می تواند تشخیص خطا توسط این روش را دشوار کند. دستگاه هایی که از این روش استفاده می کنند، معمولاً شکل موج برگشتی را روی صفحه نمایش و بر روی یک محور زمانی یا مکانی نشان می دهند.

در اغلب موارد از روی این شکل موج، می توان عامل انعکاس دهنده موج یعنی خطا، مفصل، اشعاب و … و نیز فاصله بین محل ارسال سیگنال تا این محل ها را تشخیص داد. معمولاً مدار بازها، اتصال کوتاه ها، محل های اتصال دو کابل مختلف به یکدیگر، محل های اتصال دو کابل مشابه به یکدیگر، انشعاب ها و Spilt ها هر یک دارای شکل موج بازگشتی مشخصی هستند که از روی این شکل ها می توان محل قرار گرفتن هر کدام را تشخیص داد.

در شکل زیر چند نمونه از تغییرات امپدانس که به طور معمول در کابل ها رخ می دهد و با استفاده از دستگاه TDR قابل مشاهده است، نمایش داده شده است. 

تشخیص-انواع-عیب-کابل-با-استفاه-از-TDR

نتایج-پالس-در-TDR-در-حالات-مختلف-عیب-در-کابل

تغییرات-امپدانس-کابل-و-تأثیر-آن-در-دستگاه-TDR   

روش TDR معمولاً قادر است تا محل خطاهای بین هادی و شیلد کابل و نیز خطاهای بین دو هادی کابل که مقاومت اتصال آنها کمتر از ۲۰۰ اهم است را به خوبی تشخیص دهد. مدار بارها در یک کابل، از دیگر انواع خطاهایی است که این روش قادر به تشخیص محل وقوع آنهاست.

اکثر خطاهایی که بر روی یک کابل اتفاق می افتد، اغلب دارای مقاومتی در محدوه هزار یا میلیون اهم هستند و از این رو یکی از مهم ترین محدودیت های این روش، عدم تشخیص محل وقوع این نوع خطاهاست. در صورتی که بخواهیم این نوع از خطاها را با روش TDR تشخیص دهیم، باید مقاومت خطا را تا حد قابل تشخیص برای دستگاه پایین آورده که سوزاندن محل خطا از طریق اعمال پالس های ولتاژی قوی به آن، یکی دیگر از روش هاست.

سیم بدون عایق

زمان بین ارسال تا بازگشت موج در این روش را معمولاً از لحظه شروع ارسال تا لحظه شروع پالس برگشتی محاسبه می کنند. یعنی نشانگرهای اندازه گیری بر روی صفحه نمایش دستگاه، باید سمت چپ شکل موج ها قرار گرفته باشند. زمان مورد اشاره زمان رفت و برگشت سیگنال از ابتدای کابل تا محل خطا است و برای محاسبه فاصله، این زمان باید نصف شده و در سرعت انتشار سیگنال در کابل ضرب شود.

ﺳﺮﻋﺖ اﻧﺘﺸﺎر ﺳﻴﮕﻨﺎل در ﻛﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻨﺲ ﻋﺎﻳﻖ ﻛﺎﺑﻞ، ﺧﻮاص ﻻﻳﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﻫﺎدی آن، اﺑﻌﺎد ﻛﺎﺑﻞ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﺎدی ﻫﺎ و…  ﺑﺴﺘﮕﻲ داﺷﺘﻪ و ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﻋﺪد ﻣﺸﺨﺼﻲ را ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ذﻛﺮ ﻛﺮد. ﺑﺮای ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻧﺘﺸﺎر، ﻣﻲﺗﻮان ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎی تک ﻫﺎی از ﻛﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﻃﻮل ﻣﺸﺨﺺ را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﮕﺎه اﻧﺪازه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺮﻋﺖ را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد ﺗﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﺤﻴﺢ از روی دﺳﺘﮕﺎه ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد.


بیشتر بخوانید:

انواع لوله برق و مراحل لوله کشی برق

معرفی انواع سیم و کابل


تعیین محل عیب کابل

اﻏﻠﺐ ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺻﻨﺎﻳﻊ، از ﻣﺤﻞ ﻫﺎﻳﻲ ﻋﺒﻮر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً در دﺳﺘﺮس ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و از اﻳﻦ رو در ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺧﻄﺎ ﻳﺎ اﻳﺮادی در ﻧﻘﻄﻪ ای از ﻛﺎﺑﻞ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻳﺪ، تعیین محل عیب کابل ﺑﺴﻴﺎر دﺷﻮار ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. از ﻃﺮﻓﻲ دﻳﮕﺮ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮدن ﻃﻮل ﻳﻚ ﻛﺎﺑﻞ و ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮدن ﭘﺎره ای از ﺧﻄﺎﻫﺎ از ﻧﻈﺮ ﻇﺎﻫﺮی ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ دﺷﻮاری ﻫﺎی اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﺪ.

ﺑﺴﻴﺎری از ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺻﻨﺎﻳﻊ از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻪ ﺳﺰاﻳﻲ ﺑﺮای ﺑﺨﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ زﻣﺎن، ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬاری در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ. از اﻳﻦ رو ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮاره در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺨﺘﻠﻒ، روش ﻫﺎﻳﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ آنها ﺑﺘﻮان در ﻛﻮﺗﺎه ﺗﺮﻳﻦ زﻣﺎن ﻣﻤﻜﻦ و ﺑﻪ ﺻﻮرت دﻗﻴﻖ عیب یابی کابل را انجام داد.

روش ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر اراﺋﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮد. 

دﺳﺘﻪ اول روش ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻄﺎ در ﭼﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ای ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﻫﺎی ﻛﺎﺑﻞ ﻗﺮار دارد اﻳﻦ روش ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ روش های اولیه یا Prelocation معروفند، معمولاً در محاسبه فاصله با خطا همراه بوده و در واقع با کمک آنها می توان محدوده قرار گرفتن خطا را تقریب زد. در هر صورت برای اصلاح محل خطا، به طور مشخص باید نقطه ای بر روی زمین انتخاب شود تا با کندن آن بتوان به محل خطا رسید.

از این رو دسته دیگری از روش ها به وجود آمدند که به روش های Pinpointing معروفند. از مهم ترین مشکلات این دسته، وقت گیر بودن آنهاست به گونه ای که باید در طول مسیر کابل حرکت کرده و با چک کردن مسیر کابل حرکت کرده و با چک کردن مسیر با استفاده از تجهیزات خاص، محل خطا را پیدا کرد که این فرایند ممکن است چندین روز به طول انجامد. در عمل معمولاً از هر دو دسته روش های فوق استفاده می شود. بدین صورت که ابتدا با استفاده از روش های Prelocation، محل تقریبی وقوع خطا یا محدوده قرار گرفتن آن مشخص شده و سپس با استفاده از روش های Pinpointing و تنها در آن محدوده، محل دقیق وقوع خطا تشخیص داده می شود.

روش ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪ ﺑﺮای ﻣﻜﺎن ﻳﺎﺑﻲ ﻋﻴﺐ در ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ، بیشتر دارای ﻧﻘﺎط ﻗﻮت و ﺿﻌﻒ ﻣﺘﻌﺪدی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻛﻪ ﻳﻚ روش ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺮای ﭘﺎره ای از ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺟﻮاب داده و ﺑﺮای ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﻛﺎراﻳﻲ ﻻزم را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. از اﻳﻦ رو ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻮع ﺧﻄﺎ و اﻧﺠﺎم ﭘﺎره ای از اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻫﺎی اﺑﺘﺪاﻳﻲ ﻧﻈﻴﺮ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻣﻴﺰان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻄﺎ، ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﻤﻚ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدی ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب روش ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻛﺎرا داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

در هر صورت محل عیب که با اندازه گیری بدست آمده و باید برای مرمت کابل خاک برداری شود، نبایستی بیش از چند متر با نقطه معیوب کابل فاصله داشته باشد و در صورتی چنین چیزی امکان پذیر است که طول و مسیر کابل و محل مفصل ها و انشعابات مشخص باشد. لذا حتماً در هنگام کابل کشی باید نقشه مسیر کابل و سایر مشخصات آن برداشته شود. در اینجا به بررسی چند روش ساده و کلاسیک تعیین محل عیب کابل می پردازیم. انتخاب روش عیب یابی، با توجه به نوع عیب کابل مشخص می شود.

تجهیزات-و-دستگاه های-عیب-یابی-کابل

تعیین محل اتصال کوتاه در کابل به روش مقایسه مقاومت

 الف- در عیب یابی کابل در صورتی که در محل اتصالی مقاومت وجود نداشته باشد باید در حالتی که در سر کابل از مدار باز است توسط تک پل (مانند پل وتستون) مقاومت بین دو رشته معیوب را از هر دو طرف کابل اندازه گیری نموده و با مقایسه آنها، فاصله نقطه معیوب را از ابتدای کابل بدست آورد.

ب- اگر در محل اتصال کوتاه بین دو رشته کابل، در اثر جرقه با عوامل دیگر، مقاومتی ایجاد شود در این صورت می توان با استفاده از وسایل و تجهیزات مدرن نقطه معیوب را پیدا نموده و با اینکه این مقاومت را از بین برد، در غیر این صورت باید مقدار آن را بدست آورده و در محاسبات منظور نمود.

تعیین محل اتصال کابل به زمین

الف – روش مقایسه افت ولتاژ

   در صورتی که دو سیم کمکی h1 و h2 در کابل موجود باشد، می توان توسط آن ها، مداری بسته و با قرار دادن کلید در دو حالت a و b و خواندن ولتمتر در این دو حالت، محاسبه کرد.

ب – روش دو نقطه ای (روش هاین زلمان Heinzelmann)

   در صورت موجود بودن دو هادی سالم در کابل، می توان مدار آزمایش را بسته و با قرار دادن کلید در دو وضعیت a و b و به حالت تعادل در آوردن گالوانومتر توسط تغییر لغزنده (S) در هر یک از حالت ها، فاصله محل عیب را از ابتدای کابل را بدست آورد.

گالوانومتر

ج – روش اندازه گیری سه نقطه ای (روش گراف GRAF)

   روش دیگری که می توان با موجود بودن دو سیم سالم h1 و h2 محل معیوب را پیدا نمود، روش گراف است. در این روش باید کلید را در سه حالت a و b و c قرار داده و در هر حالت با تغییر لغزنده (S) بر روی سیم مقاومت دار، گالوانومتر را به حالت تعادل (صفر) درآورد.

د- روش ساختن پل اندازه گیری (روش مورای Murray)

   اگر در کابل معیوب، علاوه بر رشته ای که به زمین اتصالی دارد، یک هادی سالم دیگر (یا بطور جداگانه با همان مشخصات هادی معیوب وجود داشته باشد می توان فاصله محل عیب را تا ابتدای کابل پیدا نمود، برای این کار باید در ابتدای کابل، یک پل اندازه گیری را تشکیل داده و در انتهای کابل نیز هادی معیوب و سالم را بخوبی به یکدیگر متصل نمود. حال اگر لغزنده S را روی سیم مقاومت دار آنقدر حرکت دهیم تا گالوانومتر صفر را نشان دهد، در این صورت می توان محل عیب را پیدا نمود.

   در این آزمایش ها باید اتصالات بین کابل و پل های اندازه گیری و همچنین اتصالات انتهای کابل دارای مقاومت ناچیزی باشد. در غیر این صورت خطای اندازه گیری زیاد خواهد بود. اگر سیم برگشتی ما دارای سطح مقطع و طولی برابر با هادی معیوب نباشد، در این صورت باید با محاسبه، طولی از کابل را پیدا نمود که دارای همان مقاومت سیم برگشتی بوده و سطح مقطع آن با سطح مقطع هادی معیوب برابر باشد. 

ز- روش جهت جریان (روش وورم باخ Wurmbach)

   در صورتیکه در کابل، هادی سالمی وجود نداشته باشد، و محل عیب نیز دارای مقاومت کمی باشد، از این روش استفاده می شود. بدین منظور باید روی کابل در چندین نقطه خاکبرداری شود بطوریکه کابل نمایان گردد. سپس یک سر باطری (مثلاً ۱۲ ولتی) را به هادی معیوب و سر دیگر آن را به زمین وصل نموده و دو سر یک گالوانومتر حساس را که صفر آن در وسط صفحه مدرج باشد، در نقاط خاکبرداری شده به روکش فلزی کابل تماس می دهیم (فاصله دو سرگالوانومتر از یکدیگر بسته به حساسیت آن می تواند حدود ۲۰ سانتیمتر تا یک متر باشد).

   در این صورت عقربه گالوانمتر به سمت چپ یا راست صفحه مدرج منحرف می شود. با تغییر مکان گالوانومتر به محل خاکبرداری شده دیگر، اگر انحراف عقربه گالوانومتر در جهت عکس شود، نشانه آنست که نقطه معیوب در فاصله بین دو محل آزمایش قرار دارد. بدین ترتیب محدوده ای که قسمت معیوب کابل در آن واقع است مشخص می شود و با جستجوهای بعدی محلی را پیدا می کنیم که عقربه گالوانومتر هیچ انحرافی نکند. در این صورت نقطه معیوب در وسط در اتصالی گالوانومتر به روکش فلزی کابل قرار خواهد داشت.

   در حین آزمایش باید برای تشخیص اثرات جریان های خارجی (غیر از جریان باطری) توسط کلید، باطری را قطع و وصل نمود. علاوه بر آن، ترمینال های ورودی گالوانومتر (مثبت و منفی) نیز باید در یک جهت قرار گیرند. در صورتی که به روش های دیگر محل عیب پیدا شده، لیکن به علت قرار گرفتن زیر روپوش کابل، دقیقاً نقطه اتصالی مشخص نباشد، می توان از این روش استفاده نموده و نقطه معیوب را دقیقاً پیدا نمود.

و- اندازه گیری به طریقه پل فشار

   اگر در نقطه معیوب، مقاومت اتصالی خیلی زیاد باشد (بالاتر از ۵۰ کیلواهم) نمی توان با پل های فشار ضعیف (با باطری ۴/۵ تا ۱۰۰ ولت) محل عیب را به روش های گفته شده تعیین نمود بلکه باید از یک منبع تغذیه با ولتاژ حدود ۲۰ تا ۵۰ کیلوولت استفاده نمود.

   بدین منظور از یک ترانسفورماتور با دو سیم پیچ جداگانه که اولیه آن به ۲۲۰ ولت وصل می شود و ثانویه آن، ولتاژ فشار قوی مورد لزوم را می دهد استفاده می کنند. روش آزمایش عیناً مطابق اندازه گیری به طریقه پل فشار ضعیف (مورای Murray) خواهد بود. لازم به ذکر است که در این آزمایش به علت بالا بودن ولتاژ آزمایش، باید نکات حفاظتی را رعایت نمود.

 تشخیص محل قطع شدگی کابل

   گاه اتفاق می افتد که یک یا چند رشته از کابل، در اثر فشار و ضربات وارده و با عوامل دیگر قطع شوند. در این صورت اگر علاوه بر قطع شدگی دارای اتصال زمین نیز باشد باید به روش (وورم باخ Wurmbach – جهت جریان) محل قطع شدگی را پیدا نمود و عیب یابی کابل را انجام داد، اما اگر اتصال زمین در مدار پیش نیاید باید به یکی از دو روش زیر فاصله نقطه معیوب را پیدا نمود.

 الف: می توان با اندازه گیری دقیق ظرفیت خازنی بین رشته معیوب و یک رشته سالم دیگر از ابتدا و انتهای کابل و مقایسه آنها، فاصله محل معیوب را بدست آورد. باید ظرفیت خازنی را یک بار از ابتدای کابل و بار دیگر از انتهای کابل اندازه گیری نمود و در هر بار نیز باید هادی های طرف دیگر کابل را که اندازه گیری انجام نمی گیرد، به یکدیگر وصل نموده و آنها را نیز به زمین با غلاف فلزی کابل اتصال داد، تا ظرفیت های خازنی بین آن ها در اندازه گیری دخالتی نداشته باشد.

ب: بدین منظور باید منبع جریان متناوب، دارای فرکانس صوتی بوده و بجای گالوانمتر جریان مستقیم نیز از یک گوشی و یا هر دستگاه نشان دهنده صفر (جریان متناوب) استفاده نمود. با تغییر لغزنده S بر روی سیم مقاومت دار، باید حالتی را جستجو نمود که صدای گوشی قطع شده و یا به حداقل برسد پس از آن می توان با اندازه گیری طول a و b سیم مقاومت دار، فاصله محل قطع شدگی را تا ابتدای کابل بدست آورد.

دستگاه عیب یاب کابل

ﮔﺴﺘﺮش و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ روش ﻫﺎی ﻣﻜﺎن ﻳﺎﺑﻲ ﻋﻴﺐ در ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺗﺎ اﻣﺮوزه دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﻋﻴﺐ ﻳﺎب ﻧﻴﺰ از ﺗﻜﺎﻣﻞ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻛﻪ اﻏﻠﺐ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﻋﻴﺐ ﻳﺎب، اﻣﺮوزه ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه و ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﻮن ﻫﺎ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﺑﺮ روی آ نﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﺑﺮرﺳﻲ اﺳﺖ.

دستگاه عیب یاب کابل
دستگاه عیب یاب کابل

ﻳﻚ دﺳﺘﮕﺎه ﻋﻴﺐ ﻳﺎب در اﻏﻠﺐ ﻣﻮارد ﭼﻨﺪﻳﻦ روش ﻋﻴﺐ ﻳﺎﺑﻲ را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻛﺎرﺑﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﺧﻄﺎ در ﻛﺎﺑﻞ، روش ﻣﻨﺎﺳﺐ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ. اﻳﻦ روش ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﺮ دو دﺳﺘﻪ ﻋﻴﺐ ﻳﺎﺑﻲ اوﻟﻴﻪ و ﻋﻴﺐ ﻳﺎﺑﻲ دﻗﻴﻖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ ﭘﻴﺎده ﺳﺎزی آزﻣﻮن ﻫﺎی ﻋﻴﺐ ﻳﺎﺑﻲ، ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻫﺎی ﺟﺎﻧﺒﻲ دیگری نیز معمولاً در این دستگاه ها تعبیه می شود که از آن جمله می توان دستگاه تست Hipot، امکانات مخصوص سوزاندن کابل، دستگاه UPS داخلی و … را نام برد. لزوم ایجاد ولتاژهای بالا و نیز تجهیزات جانبی باعث شده تا ابعاد دستگاه های عیب یاب به خصوص برای عیب یابی کابل های بزرگ و فشار قوی زیاد باشد.

عیب-یابی-کابل-با-استفاده-از-دستگاه های-جدید

در موارد فشار ضعیف و با استفاده از روش TDR معمولاً دستگاه های کوچکی نیز وجود دارند که وظیفه مکان یابی عیب را به عهده می گیرند.

دستگاه های کوچک با استفاده از روش TDR
دستگاه های کوچک با استفاده از روش TDR

در دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﻣﻜﺎن ﻳﺎب ﻋﻴﺐ، ﺑﺮای ﺣﺼﻮل دﻗﺖ در اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻫﺎ، ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻛﺎر، ﭘﺎره ای از ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮای ﻋﻴﺐ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻻزم اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ در اﺧﺘﻴﺎر دﺳﺘﮕﺎه ﻗﺮار داده ﺷﻮد.

ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل در ﺑﺴﻴﺎری از دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎ ﻃﻮل ﻛﺎﺑﻠﻲ ﻛﻪ از دﺳﺘﮕﺎه ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻞ اﺻﻠﻲ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺗﺎ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻜﺎن ﻳﺎﺑﻲ اﻳﻦ ﻃﻮل ﻛﺎﺑﻞ را در اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻫﺎ ﻟﺤﺎظ ﻧﻜﻨﺪ. از ﻣﻮارد دﻳﮕﺮ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻮج در ﻛﺎﺑﻞ، ﭘﻬﻨﺎی ﭘﺎﻟﺲ ﻫﺎی ارﺳﺎﻟﻲ، زﻣﺎن ﺑﻴﻦ ارﺳﺎل دو ﭘﺎﻟﺲ ﻣﺘﻮاﻟﻲ و … اﺷﺎره ﻛﺮد.

دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﻋﻴﺐ ﻳﺎب ﻣﻌﻤﻮﻻً دارای ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم اﻧﺘﺨﺎب دﺳﺘﮕﺎه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮد. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻳﻚ دﺳﺘﮕﺎه ﺗﺎ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻃﻮل ﻣﺸﺨﺼﻲ از ﻛﺎﺑﻞ را ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻮﺷﺶ دﻫﺪ و در ﺻﻮرت ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮدن ﻃﻮل ﻛﺎﺑﻞ از اﻳﻦ ﻣﻘﺪار، دﺳﺘﮕﺎه ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻜﺎن ﺧﻄﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. رزوﻟﻮﺷﻦ ﻳﺎ دﻗﺖ ﻣﻜﺎن ﻳﺎﺑﻲ ﻧﻴﺰ از دﻳﮕﺮ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻨﮕﺎم ﻛﺎر ﺑﺎ دﺳﺘﮕﺎه ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.


بیشتر بخوانید:

کابل کشی زمینی و صنعتی

  سیم کشی آنتن مرکزی، آیفون و تلفن       

 انواع اتصالات سیم و کابل

مدارها و انواع سیم کشی ساختمان

 

در صورتی که سوالی در خصوص مطالب بیان شده دارید می توانید در قسمت نظرات از ما بپرسید یا با ارائه پیشنهادات خود، ما را در بالا بردن کیفیت مقالات یاری کنید.

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۱۴ رای

سوالات متداول

برای عیب یابی کابل از چه روش هایی می توان استفاده کرد؟

1- اندازه گیری مقاومت اتصالات 2- عیب یابی کابل با استفاده از دستگاه میگر 3- عیب یابی کابل به روش TDR

چگونه می توان محل عیب کابل را مشخص کرد؟

روش ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺮای مکان یابی عیب کابل وجود دارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮد.  دﺳﺘﻪ اول روش ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻄﺎ در ﭼﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ای ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﻫﺎی ﻛﺎﺑﻞ ﻗﺮار دارد اﻳﻦ روش ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ روش های اولیه یا Prelocation معروفند، معمولاً در محاسبه فاصله با خطا همراه بوده و در واقع با کمک آنها می توان محدوده قرار گرفتن خطا را تقریب زد. در هر صورت برای اصلاح محل خطا، به طور مشخص باید نقطه ای بر روی زمین انتخاب شود تا با کندن آن بتوان به محل خطا رسید. از این رو دسته دیگری از روش ها به وجود آمدند که به روش های Pinpointing معروفند. از مهم ترین مشکلات این دسته، وقت گیر بودن آنهاست به گونه ای که باید در طول مسیر کابل حرکت کرده و با چک کردن مسیر کابل حرکت کرده و با چک کردن مسیر با استفاده از تجهیزات خاص، محل خطا را پیدا کرد که این فرایند ممکن است چندین روز به طول انجامد. در عمل معمولاً از هر دو دسته روش های فوق استفاده می شود. بدین صورت که ابتدا با استفاده از روش های Prelocation، محل تقریبی وقوع خطا یا محدوده قرار گرفتن آن مشخص شده و سپس با استفاده از روش های Pinpointing و تنها در آن محدوده، محل دقیق وقوع خطا تشخیص داده می شود.

‫۸ دیدگاه ها

  1. با سلام . مشکلی که به وجود اومده یک کابل ۳فاز که در زیر زمین و از درون لوله پلی اتیلن عبور داده شده به طول تقریبی ۴۵ متر اتصالی وجود داره و کلید مینیاتوری میپره ، ولی تست بوق جواب نمیده و سلامت کایل رو نشون میده ۲ سیم از سه سیم کابل ۳ فاز رو از درون مینیاتوری در میاوریم ولی با وصل کردن برق در سر دیگر کابل ۲ رشته از کابل برق ۲۲۰ دارد برای عیب یابی هم فقط مولتی متر موجود میباشد ممنون از راهنماییتون و مرسی

  2. سلام خدمت شما و تشکر بخاطر مطلب فنی زیبایی که به اشتراک گذاشتید
    یک سوال داشتم ما دو تا کابل LV مدفون با سطح مقطع ۴۰۰ داریم که یکی از اینها اتصال زمین داره یعنی به ارت شبکه راه میده و مقدار مقاومتی حدود ۷۰۰ اهم داره
    یعنی مگر که میزنم ولتاژ بالا نمیاد و روی ۱ولت می ماند و اعلام می‌کنه بعد چند لحظه که خطا داریم بازر چک با مولتی متر هم همین را نشون میده
    از طرفی با EZ Thump که چک می کنم مرحله تشخیص خطا درست انجام میشه و نشان میده خطا داریم اما مرحله دوم که مرحله تعیین طول کابل و محل خطا هست مشکل دارم یعنی طول کابل را بجای ۱۱۰ متر ۴۴۰ متر نشون میده و محل خطا را هم خطا میده و میگه قابل تشخیص نیست در حالی که این مقدار را برای برای کابل سالمی که مجوز این کابل نصب شده دقیق نشون میده و مشکلی نداریم در مسافت کابل

    لطفا راهنمایی کنین ایراد کار بنده کجاس و چکار باید بکنم تا این مشکل مرتفع بشه برای دستگاه Thump
    ممنونم

    1. باسلام
      اهم کابل بیشتر شده و علت آن اتصال کوتاه و جریان بالاتر از حد مجازی است که از کابل عبور کرده و به همین دلیل مس و یا آلومینیوم کابل از حالت رسانایی خارج شده است.

  3. با سلام لطفا جهت تهیه دستگاه عیب یاب راهنمایی کنید ۰۹۱۴۸۰۴۳۷۹۹

  4. با سلام و احترام
    روش تشخیص سلامت عایقی کابل تک رشته ای مدفون در خاک را بیان نمایید.
    با تشکر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا